O książce ks. Jacka Bałemby SDB na portalu Centrum Kultury i Tradycji Wiedeń 1683

Wejście

Read Full Post »

Ks. Jacek Bałemba SDB – wiara i postawa klęcząca (fragment książki pt. „Uniżenie przed Bogiem centralną kwestią kultury. Przemilczany aspekt pontyfikatu Benedykta XVI”)

Wiara i postawa klęcząca są wzajemnie zależne. Postawa klęcząca jest wyrazem wiary. Ale może zachodzić proces odwrotny: klękanie przed Bogiem może pomóc człowiekowi w pogłębieniu i rozwoju wiary.

W wydanej w latach międzywojennych w Polsce autobiograficznej powieści Willibrorda Verkade, artysty i zakonnika, Serce niezaspokojone, czytamy:

„Nagle zabrzmiały dzwonki. Mężczyźni uklękli, przeważnie na jedno kolano, przy czym ten i ów rozłożył chusteczkę na podłodze. Przez chwilę zawahałem się. Musiałem stoczyć ciężką walkę. Więc to ja miałem uklęknąć? Moja pycha zaprotestowała z całą siłą przeciw takiemu poniżeniu. Ale moja wysoka postać odbijała zbyt jaskrawo od korzącego się tłumu. Nie mogłem wybrnąć inaczej z zawiłej sytuacji i ukląkłem jak inni. Na jedno kolano! Nie wiem, jak długo klęczałem, może przez cały kanon. Wydało mi się to strasznie długo i kolano bolało mnie przeraźliwe. W końcu mężczyźni powstali, a ja z nimi. Ale nie byłem już ten sam, co przedtem. Byłem już na wpół katolikiem. Pycha moja była złamana, wszak ukląkłem!”.

Więcej

Ksiązkę można nabyć tutaj

Reklama

Read Full Post »

Świadectwo Mirki Zielińskiej

Od najmłodszych lat często klękałam przed Najświętszym Sakramentem. Prawie każdego dnia, gdy jako małe dziecko razem z Mamusią brałam udział we Mszy Świętej. Gdy podrosłam, idąc do szkoły wchodziłam do kościoła na krótką Adorację. W naszym kościele w Obornikach Śląskich zawsze były i nadal są balaski. Wierni do Komunii świętej przystępują klęcząc.

Gdy jako dorosła opuściłam swoje rodzinne miasteczko, spotykałam kościoły bez balasek. Wtedy miałam już poważne problemy z kolanami i klękanie bez możliwości podparcia stało się dość trudne. Ponieważ w wielu parafiach Komunii Świętej udzielano procesyjnie – chętnie z tego korzystałam. W związku z pracą katechetyczną i prowadzeniem domów rekolekcyjnych miałam wiele okazji do udziału w Eucharystii z różnymi grupami powstającymi w polskim kościele.

Były różne praktyki. Tłumaczono nam nawet na studiach teologicznych, że procesyjne przyjmowanie Komunii Świętej jest bardziej poprawne niż klękanie…
Stąd przyznam, że pomimo tego, iż sama dopóki mogłam spędzałam wiele godzin przed Najświętszym Sakramentem na kolanach, uważałam za przesadę klękanie, gdy wszyscy szli w procesji.

Pamiętam nawet, że dość poważnie poróżniłam się z kolegą, który wymagał od swoich dzieci, by klękały w parafii, gdzie była praktyka przyjmowania Pana Jezusa na stojąco.

Może było to spowodowane osobistym trudnym doświadczeniem?

Gdy moje kolana na tyle zaniemogły, że musiałam przejść kilka operacji i podpierać się kulami, w jednej z warszawskich parafii Kapłan trzy razy mnie minął z Panem Jezusem, bo nie klęknęłam przy balaskach. Dopiero, gdy kolejny raz, gdy przechodził spytałam: „czy nie widzi ksiądz, że jestem z kulami?” – udzielił mi Komunii Świętej.

Przez kilka lat nie mogłam klękać. Gdy po 10 kwietnia na Krakowskim Przedmieściu stanął Krzyż Pamięci, Prawdy i Nadziei, i zaczęliśmy się przy nim gromadzić na modlitwie, doświadczyłam tego, że moje kolana bez problemu zaczęły się zginać.

Dzięki księdzu Jackowi Bałembie SDB dotarło też do mnie jak ważne jest klękanie przed Bogiem, szczególnie podczas przyjmowania Ciała Pańskiego.

Jestem bardzo wdzięczna ks. Jackowi za wszystkie słowa kierowane do nas pod Krzyżem na Krakowskim Przedmieściu a szczególnie za książkę “Uniżenie przed Bogiem centralną kwestia kultury”.

Lektura tej pozycji utwierdziła mnie w przekonaniu, że warto ponieść “ryzyko” niezrozumienia oraz inne trudy, by stanąć w obronie Szacunku i Czci jaka należy się Jezusowi ukrytemu w Najświętszym Sakramencie.

W ostatnim czasie przeszłam kolejne dwie operacje kolan. Dziękuję Bogu za to, że mimo bólu mogę klękać przyjmując Pana Jezusa. Gdy uczestniczę we Mszy gdzie wierni pochodzą procesyjnie do Komunii Świętej, podchodzę jako pierwsza lub ostatnia i klękam.

Read Full Post »

„Klękam tylko w sercu” – czy to wystarczy?

Pojawia się w wypowiedziach tak świeckich jak i kapłanów argument, że najważniejsze jest to co jest w sercu, że ktoś może, przystępując do Komunii Świętej, klękać na kolanach, ale nie klękać w sercu, a ktoś może nie klękać na kolanach, ale klękać w sercu.

To prawda, że przed Najświętszym Sakramentem może uklęknąć i człowiek, który nie ma wiary. Czy jednak wystarczy sama „postawa serca”? Czy takie „klękanie w sercu” jest postawą autentyczną, właściwym i pełnym uniżeniem przed Bogiem?

Na to pytanie odpowiedział w swoim czasie, gdy był jeszcze kardynałem, dzisiejszy Papież: „Gest cielesny jest jako taki nośnikiem duchowego sensu – adoracji, bez której sam gest byłby bezsensowny. Akt duchowy musi ze swej istoty, ze względu na cielesno-duchową jedność człowieka wyrazić się koniecznie w geście ciała (…). Tam, gdzie klęczenie to czysta zewnętrzność, zwykły akt zewnętrzny tam staje się ono bezsensowne; jednakże także tam, gdzie ktoś próbuje ograniczyć adorację do sfery czysto duchowej, nie ucieleśniając jej, tam akt adoracji gaśnie, bo czysta duchowość nie odpowiada istocie człowieka. Adoracja jest jednym z tych zasadniczych aktów, które dotyczą całego człowieka. Stąd w obecności Boga żywego nie wolno porzucić gestu ugięcia kolan” (cytat za: J. Ratzinger, Duch Liturgii, Poznań, bez daty wydania, s. 169-170).

Read Full Post »

List ks. Jacka Bałemby SDB w związku z uroczystością Chrystusa Króla

+
M

Czcigodni Księża, Wielebne Siostry, Szanowni Państwo,

W związku z uroczystością Chrystusa Króla polecam uwadze bardzo ważny link:

http://sacerdoshyacinthus.wordpress.com/2012/11/23/pius-xi-encyklika-quas-primas/

W czasach pomieszania powszechnego nieodzowną jest rzeczą trzymać się mocno krystalicznej katolickiej doktryny – niezmutowanej!

W 1925 r., w obliczu antychrześcijańskich nastrojów w wielu częściach świata, papież Pius XI ustanowił uroczystość Chrystusa Króla.

Tematyka: Chrystus Król, Chrystusowe królowanie, Chrystusowe Królestwo. W tych tematach mamy współcześnie do czynienia z wielością interpretacji, by nie powiedzieć wprost: z chaosem. Encyklika Piusa XI Quas primas z 11 grudnia 1925 roku to najwyższy dostępny stopień nauczania Kościoła na ten temat, a zatem najbardziej autorytatywny i wiążący. W tej kwestii nigdzie indziej Kościół nie wypowiedział się pełniej. W nauczaniu o Chrystusie Królu nikt nie wzniósł się ponad Papieża Piusa XI. To jest najjaśniejsze Magisterium, porządkujące chaos – także współcześnie.

Myśl upublicznienia encykliki w formie nagrania przyszła w ubiegłą niedzielę podczas Apelu, przed Obrazem naszej Królowej, Jasnogórskiej Pani. Od razu telefony do różnych miast i środowisk. I mobilizacja wielu osób do modlitwy w tej sprawie. Widocznie modlitwa była miła Panu Jezusowi, bo okazała się skuteczna. W ciągu kilku dni inicjatywa została zrealizowana i sfinalizowana.

Więcej

Read Full Post »

Świadectwo osoby podpisującej się jako Starszy Jerzy

Z Bogiem się nie dyskutuje na ten temat, przed Bogiem się po prostu klęka. Można to uczynić klękając na stopniu jako pierwszy, w miejscu zwyczajowego udzielania Komunii Świętej na stojąco.

Kapłan zazwyczaj wtedy podchodzi do nas. Gdy udaje że nas nie zauważa, tym lepiej dla nas, mamy czas na intensywną modlitwę. Piszę to z własnego doświadczenia. Pragnienie przyjęcia Boga narasta w nas z minuty na minutę. Liczy się nasza miłość do Boga, a nie „obciach” na jaki jesteśmy narażeni, który przestaje mieć z czasem dla nas znaczenie. Zdarzyło mi się (nie w mojej parafii), że tak klęcząc nie otrzymałem do końca Mszy Św. Ciała Chrystusa.

Przeżyłem to bardzo. Przyjąłem Boga do serca w sposób duchowy i jeszcze tego samego dnia Bóg mi to tak wynagrodził, tak mnie uszczęśliwił, że szczęśliwy jak nigdy kładłem się spać.

Doświadczenie mi mówi, że taka uporczywa moja postawa zmieniła z czasem nastawienie do mnie parafian („ten to jest świętszy od Papieża”), a Ksiądz Proboszcz od tegorocznej wigilii uroczystości Bożego Ciała wprowadził udzielanie Komunii Świętej wzdłuż balasek. Na dzień dzisiejszy przy balaskach ludzie zwykle klękają, a tam gdzie ich nie ma – stoją.

Ja nadal klękam na środku, często jako pierwszy, między balaskami mając obok najczęściej parafian stojących (w niedzielę), a klęczących (w dni robocze).

Read Full Post »

Świadectwo osoby podpisującej się jako Brat Waldemar

Legionowo-parafia pw.Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa.

Uczestniczyłem we Mszy św.ok.2 tyg. temu w kościele pw. Najświetszego Ciała i Krwi Chrystusowej w Legionowie. Uklęknąłem na stopniu przed przyjęciem Komunii Świętej i usłyszałem od kapłana udzielającego Komunii Św.: -Zapraszam do procesyjnego przyjęcia Komunii!

Patrzyłem na Cudowną Twarz Chrystusa ponad Tadernakulum-jakże piękne spojrzenie, pogodne, życzliwe… pełne miłości.

Jak dobrze że mogłem choć trochę dłużej popatrzeć z bliska na tę FIGURĘ.

Dwaj rozdający Komunię odeszli z kielichami aż podszedł trzeci kapłan, udzielił kilku osobom i mnie z wielką czcią Komunii Świętej.

Bogu niech będą dzieki za udzielenie Komunii Św. klęczącym.

Read Full Post »

Kto stoi za rewolucyjną akcją prostowania ludziom kolan? – fragment książki ks. Jacka Bałemby SDB pt. „Uniżenie przed Bogiem centralną kwestią kultury. Przemilczany aspekt pontyfikatu Benedykta XVI”

W swoim dziele Duch Liturgii w rozdziale Ciało i liturgia Kardynał Joseph Ratzinger analizuje kwestię postaw, na pierwszym miejscu postawę klęczącą i prostrację. Chodzi więc o gesty wyrażające uniżenie człowieka przed Bogiem. Są to gesty zakorzenione w tradycji biblijnej i integralnie – nieusuwalnie! – związane z wiarą. Głębsza analiza pozwala zrozumieć bogactwo i wieloaspektowość tej istotnej tematyki.

Punktem wyjścia jest realistyczne stwierdzenie Kardynała: „Istnieją wpływowe środowiska, które próbują wyperswadować nam postawę klęczącą. Usłyszeć można, iż klęczenie nie pasuje do naszej kultury (czyli właściwie do jakiej?), iż nie wypada to dojrzałemu człowiekowi, który staje naprzeciw Boga, lub też że nie wypada to człowiekowi zbawionemu, który dzięki Chrystusowi stał się wolny i dlatego też nie musi już klęczeć”.

Więcej

Książka do nabycia tutaj

Read Full Post »

Stolica Apostolska przypomina nam, że mamy prawo dopominać się od kapłanów udzielania nam Komunii Świętej na kolanach, a jeśli tego nie robią powinniśmy pisać skargi do Stolicy Apostolskiej

W poniższym liście Stolicy Apostolskiej znajdujemy informację, że mamy prawo domagać się od kapłanów udzielania nam Komunii Świętej na kolanach i że mają obowiązek udzielać nam Jej w ten sposób, gdy się tego domagamy.

Stolica Apostolska informuje równocześnie, że mamy prawo i obowiązek informować Stolicę Apostolską, gdy kapłani odmawiają nam udzielania Komunii Świętej na kolanach.

List publikujemy za Biuletynem „Anammsis”(nr 33) Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski

Nad listem jest następująca notka od redakcji:

W organie Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów „Notitiae” 38 (2002) 582-585 ukazały się w języku angielskim listy tej Kongregacji do pewnego biskupa i do pewnego wiernego w sprawie postawy przy Komunii św. Podajemy te listy w polskim przekładzie.

A oto list do świeckiego:

KONGREGACJA DS. KULTU BOŻEGO
I DYSCYPLINY SAKRAMENTÓW

Prot. n. 1322/02/L

Rzym, 1 lipca 2002 r.

Szanowny Panie,

Kongregacja ds. Kultu Bożego z wdzięcznością potwierdza otrzymanie listu Pana,
dotyczącego ogłoszonego stanowiska odmowy Komunii św. temu, kto w pewnym kościele pragnie ją przyjąć klęcząco.

Jest powodem do zmartwienia, że wydaje się Pan wyrażać pewne obawy dotyczące zarówno słuszności, jak i pożytku kierowania do Stolicy Świętej uwag w tej sprawie. Kanon 212 § 2 Kodeksu prawa kanonicznego postanawia, że „wierni mają prawo, by przedstawiać pasterzom Kościoła swoje potrzeby, zwłaszcza duchowe, jak również swoje życzenia”. Kanon ten kontynuuje w § 3: „Stosownie do posiadanej wiedzy, kompetencji i zdolności, jakie posiadają, przysługuje im prawo, a niekiedy nawet obowiązek wyjawiania swojego zdania świętym pasterzom w sprawach dotyczących dobra Kościoła”. Biorąc pod uwagę naturę problemu i prawdopodobieństwo, że nie może on być rozwiązany na szczeblu lokalnym, każdy wierny ma prawo zwrócić się do Biskupa Rzymu osobiście albo za pośrednictwem Dykasterii lub Trybunałów Kurii Rzymskiej.

Dalszym fundamentalnym prawem wiernego, jak określa kan. 213, jest to, że „wierni mają prawo otrzymywać pomoce od swoich pasterzy z duchowych dóbr Kościoła, zwłaszcza zaś słowa Bożego i sakramentów”. W świetle prawa „święci szafarze nie mogą odmówić sakramentów tym, którzy właściwie o nie proszą, są odpowiednio przygotowani i prawo nie wzbrania im ich przyjmowania” (kan. 843 § 1).

Nie można więc jakiemukolwiek katolikowi, który przystępuje do Komunii św. w czasie Mszy odmówić jej, z wyjątkiem osób trwających w publicznych grzechach ciężkich albo w jawnie wyznawanej lub deklarowanej herezji względnie schizmie, gdyż przypadki te grożą niebezpieczeństwem poważnego zgorszenia wśród wiernych.

Nawet jeśli Kongregacja zaaprobowała prawo określające postawę stojącą przy przyjmowaniu Komunii św. zgodnie z adaptacjami dopuszczonymi przez Konferencje Biskupów w Ogólnym wprowadzeniu do Mszału rzymskiego nr 160, akapit 2, udzieliła
takiego zezwolenia z zastrzeżeniem, że przyjmującym Komunię św. w postawie klęczącej nie można z tego powodu jej odmówić.

Proszę być pewnym, że Kongregacja traktuje tę sprawę bardzo poważnie i nawiązuje w tym względzie konieczne kontakty.

Jednocześnie deklaruje gotowość służenia pomocą, jeśli Pan miałby potrzebę kontaktu w przyszłości.

Dziękując za Pańskie zainteresowanie, z darem modlitwy i najlepszymi życzeniami

Jestem szczerze oddany w Chrystusie

Mons. Mario MARINI

Za: Listy Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w sprawie postawy przy Komunii św., w:
http://www.kkbids.episkopat.pl/index.php?id=360#id=545

Read Full Post »

Czy warto napisać skargę do Stolicy Apostolskiej?

List publikujemy za Biuletynem „Anammsis”(nr 33) Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski

Nad listem jest następująca notka od redakcji:

W organie Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów „Notitiae” 38 (2002) 582-585 ukazały się w języku angielskim listy tej Kongregacji do pewnego biskupa i do pewnego wiernego w sprawie postawy przy Komunii św. Podajemy te listy w polskim przekładzie.

A oto list do biskupa:

KONGREGACJA DS. KULTU BOŻEGO
I DYSCYPLINY SAKRAMENTÓW
Prot. n.1322/02/L

Rzym, 1 lipca 2002 r.

Wasza Ekscelencjo,

Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów otrzymała ostatnio informacje od wiernych Waszej diecezji dotyczące odmówienia Komunii św. tym, którzy przyjmują postawę klęczącą zamiast stojącej. Informacje stwierdzają, że takie stanowisko zostało ogłoszone parafianom. Z tego można by wnioskować, iż ta praktyka może być bardziej rozpowszechniona w diecezji, ale Kongregacja nie jest w stanie tego zweryfikować. Ufa jednak, że Wasza Ekscelencja dokładniej będzie mógł rozeznać sprawę. Wniesione skargi dają Kongregacji okazję do przedstawienia sposobu, w jaki ustosunkowuje się do takiej kwestii. Jednocześnie prosi o przedstawienie jej wszystkim księżom, którzy mogą potrzebować takiej informacji.
Kongregacja istotnie jest zaniepokojona liczbą podobnych skarg, które otrzymała z różnych miejsc w ciągu ostatnich miesięcy, i uważa odmówienie Komunii św. wiernemu z powodu jego postawy klęczącej za wielkie pogwałcenie jednego z podstawowych jego praw, mianowicie, aby był umacniany przez swych pasterzy sakramentami (por. Kodeks prawa kanonicznego, kan. 213). W świetle prawa „święci szafarze nie mogą odmówić sakramentów tym, którzy właściwie o nie proszą, są odpowiednio przygotowani i prawo nie wzbrania im ich przyjmowania” (kan. 843 § 1).
Nie można więc jakiemukolwiek katolikowi, który przystępuje do Komunii św. w czasie Mszy odmówić jej, z wyjątkiem osób trwających w publicznych grzechach ciężkich albo w jawnie wyznawanej lub deklarowanej herezji względnie schizmie, gdyż przypadki te grożą niebezpieczeństwem poważnego zgorszenia wśród wiernych.
Nawet jeśli Kongregacja zaaprobowała prawo określające postawę stojącą przy przyjmowaniu Komunii św. zgodnie z adaptacjami dopuszczonymi przez Konferencje Biskupów w Ogólnym wprowadzeniu do Mszału rzymskiego nr 160, akapit 2, udzieliła takiego zezwolenia z zastrzeżeniem, że przyjmującym Komunię św. w postawie klęczącej nie można z tego powodu jej odmówić.
Ponadto, jak ostatnio podkreślił Jego Eminencja kardynał Joseph Ratzinger, praktyka klęczenia podczas Komunii św. ma za sobą trwającą wieki, starą tradycję i jest szczególnie wymownym znakiem adoracji, odpowiednim w świetle rzeczywistej, prawdziwej i substancjalnej obecności naszego Pana, Jezusa Chrystusa, pod konsekrowanymi postaciami.
Wziąwszy pod uwagę ważność sprawy, Kongregacja prosi, aby Wasza Ekscelencja szczegółowo zbadał, czy księża rzeczywiście regularnie odmawiają Komunii św. wiernym w opisanych wyżej okolicznościach i – jeśli skarga zostanie zweryfikowana – poinformował danego księdza i innych księży, którzy stosują taką praktykę, aby na przyszłość powstrzymali się od niej. Księża powinni zrozumieć, że Kongregacja będzie w przyszłości rozpatrywać takie skargi z wielką powagą i jeżeli zostaną potwierdzone, zamierza wszcząć postępowanie dyscyplinarne zgodnie z wagą tego duszpasterskiego nadużycia.

Dziękując Waszej Ekscelencji za uwagę w tej sprawie i licząc na dalszą współpracę
w tym względzie,
szczerze oddany w Chrystusie
Jorge A. Card. MEDINA ESTÉVEZ
Prefekt
+ Francesco Pio TAMBURRINO
Arcybiskup Sekretarz

Za: Listy Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w sprawie postawy przy Komunii św., w:
http://www.kkbids.episkopat.pl/index.php?id=360#id=545

Read Full Post »